Ρήξη άπω πέρατος δικέφαλου βραχιονίου

Οι ρήξεις του περιφερικού τένοντα του δικέφαλου βραχιονίου περιλαμβάνουν ένα φάσμα τραυματισμών που κυμαίνονται από μερικές έως ολικές ρήξεις. Γενικά εμφανίζεται σε μεσήλικες άνδρες που εμφανίζουν πλήρεις ρήξεις. Για τις ρήξεις σε νεότερους ασθενείς έχουν ενοχοποιηθεί και άλλοι παράγοντες όπως η χρήση φαρμάκων π.χ. αναβολικών. Γενικά προκαλείται από υπερβολική έκκεντρη δύναμη καθώς ο βραχίονας εκτείνεται 1,4.

ΟΙ ρήξεις ταξινομούνται επίσης ως οξείες ή χρόνιες. Οι ασθενείς συνήθως παραπονιούνται για ένα οδυνηρό ακουστό ή αισθητό “ποπ” ενώ εφαρμόζουν αντίσταση  σε ένα βαρύ έκκεντρο φορτίο. Ο πόνος αναπαράγεται κα εντείνεται στην καμπτική επιφάνεια του αγκώνα κατά τη διάρκεια της κάμψης και πολύ περισσότερο του υπτιασμού.

Οι παράγοντες κινδύνου που μπορεί να προδιαθέτουν σε ολική ρήξη του τένοντα του δικεφάλου είναι: χειρωνακτική εργασία, άσκηση βάρους, χρήση αναβολικών στεροειδών και κάπνισμα.

ΟΙ ρήξεις συμβαίνουν συνήθως στον επικρατούντα βραχίονα. Ο δικέφαλος βραχιόνιος συνήθως εκτείνεται βίαια γενικά ενάντια σε ένα βαρύ φορτίο ενώ ο αγκώνας είναι σε μια γωνία κάμψης.

Οι ρήξεις του περιφερικού άκρου  του δικέφαλου τενόντων εμφανίζονται συχνότερα στην περιοχή του κερκιδικού ογκώματος, όπου καταφύεται ο τένοντας του δικεφάλου. Αναφέρεται σε μελέτες ότι οι ασθενείς που συμμετέχουν συχνά σε ασκήσεις αντίστασης βάρους μπορεί να έχουν προπέτεια στο κερκιδικό όγκωμα, γεγονός που μπορεί να προδιαθέτει  σε αυξημένη πιθανότητα ρήξης.

Διαφορική διάγνωση πρέπει να γίνει από:

• Περιφερική τενοντίτιδα ή/και  θυλακίτιδα του δικεφάλου βραχιονίου
• Αποσπαστικό κάταγμα του τένοντα του δικεφάλου
• Μερική ρήξη του τένοντα
• Ρήξη στη μυοτενόντια συμβολή

Διάγνωση

Κατά την κλινική εκτίμηση στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται εκχύμωση στον περιφερικό βραχίονα και στο εγγύς αντιβράχιο. Ο δικέφαλος μετατοπίζεται κεντρικά αλλάζοντα όλο το περίγραμμα του όταν τον επισκοπήσει κάποιος. Η διόγκωση αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής όταν συγκριθεί με το άλλο χέρι. Η σύγκριση με τον ανεπηρέαστο βραχίονα μπορεί να  βοηθήσει να παρατηρήσετε διαφορές.

Στην ψηλάφηση επίσης είναι δυνατόν να εντοπιστεί ένα έλλειμμα στο περιφερικό άκρο του δικεφάλου. Υπάρχει επίσης σημαντικός πόνος στην προσπάθεια κάμψης και υπτιασμού του αντιβραχίου, στην περιοχή του αγκώνα. Υπάρχουν ειδικές δοκιμασίες για να επιβεβαιώσει ο ορθοπεδικός γιατρός την ρήξη και με μεγάλη ασφάλεια να τεθεί η διάγνωση κλινικά. Ο απεικονιστικός έλεγχος όταν γίνεται περιλαμβάνει ακτινογραφίες για έλεγχο των οστών και υπέρηχο ή μαγνητική τομογραφία σε περίπτωση που πρέπει να επιβεβαιωθεί η κλινική διάγνωση και για διαφορική διάγνωση.

Θεραπεία

Ο κ Καλλιακμάνης και οι συνεργάτες του θα σας προτείνουν την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή ανάλογα με τον τύπο της ρήξης και το προφίλ/ανάγκες του κάθε ασθενή

Καθώς ο δικέφαλος είναι κυρίως υπεύθυνος για τον υπτιασμό και υπάρχουν και άλλοι μύες που μπορούν να κάμψουν αποτελεσματικά τον αγκώνα, όπως ο βραχιόνιος, μπορεί να προτιμηθεί μια συντηρητική προσέγγιση, ιδιαίτερα σε ασθενείς μεγάλης ηλικίας ή καπνιστές. Επίσης σε μερικές ρήξεις, ασθενείς με μικρές απαιτήσεις μπορεί προτιμηθεί η συντηρητική θεραπεία. Απαιτείται η ανάπαυση και η σχετικά γρήγορη κινητοποίηση και ενδυνάμωση του ασθενούς με την επίβλεψη ενός φυσικοθεραπευτή.

Η χειρουργική αποκατάσταση επιλέγεται όταν είναι επιθυμητή η  πλήρης αποκατάσταση της βλάβης. Γίνεται επανακαθήλωση του τένοντα στο κερκιδικό όγκωμα μέσω μιας ή δύο τομών με τη χρήση αγκυρών ή ραμμάτων που εξασφαλίζουν την σταθερότητα της καθήλωσης. Στη συνέχει ακολουθείται εξειδικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης ώστε ο ασθενής να επανέλθει σε πλήρεις δραστηριότητες 3-4 μήνες μετά το χειρουργείο του.